Hallo allemaal, Excuses voor het ongemak want Wordpress, de site waar we onze blog op zouden doen, kunnen we niet gebruiken in China. Maar om jullie zo snel mogelijk op de hoogte te houden hebben we een andere blog opgezet. Vrijdag (de laatste dag van Teenstreet) kwamen mama, papa, de kleintjes, Joanna en Peter kijken als een daggast. Om mij daarna Savonds mee te nemen naar huis, zodat ik de laatste avond in mijn eigen bed kon spenderen en alle vuile was kon wassen. Met pijn in mijn hart ging ik weg van Teenstreet, maar met een goed gevoel dat er nog iets groots te gebeuren stond. Die avond hebben mama en ik stoelen gereserveerd in het vliegtuig, ik nog voor de laatste keer goed gedoucht en al mijn vuile was gewassen. De volgende ochtend alle laatste dingetjes geregeld, en Elsbeth die terugkwam met de bus uit Teenstreet opgehaald om nog wat kledingstukken uit te wiselen. Om half twee reden we met onze spullen naar Schiphol. Anneke, Elbeth, Matthijs, Johan, Andrea, Chris, Sophia, Leonie, Josianne en de kleinkinderen waren ook op schilhop te wachten. Even iedereen te begroeten om daarna onze flightbags om de rugzakken te doen en ze in te checken bij KLM. We hadden een rustig plekje opgezocht om even te bidden voor een goede en veilige reis. En daar gingen we... Langs de douane op zoek naar avontuur. Het was erg lief om te zien dat iedereen, vooral Matthijs, tot op het laatste moment dat ze ons zagen stond te zwaaien. Eenmaal achter de doune maakte we een rondje om alles te bekijken. We wisten niet of we een ontbijt of dinner kregen in het vliegtuig dus we gingen mar voor de laatste keer goed eten bij de Macdonalds, met uitzicht op grote vliegtuigen. Een uur van te voren gingen we naar onze gate om te boarden. Onze handbagage uitgestald over onze stoelen(twee plekken bij de vleugel) inclusief een dekentje en kussentje die je dus blijkbaar krijgt van KLM. Op de minuut af vetrokken we, 17:45. De vliegreis is begonnen.. De service was ongelooflijk goed, we kregen constand te drinken, te eten en we hadden een entertainment systeem voor ons, die ons van films tot games kon voorzien, waaronder ook Mr. Bean. We hadden tegelijk op onze schermen een aflevering van Mr. Bean gezet en lagen helemaal dubbel. Het eten op een kleine plek, rechtop slapen, een kussentje en een dekentje, goede service en een praatje met de buren hebben ons geholpen door de vliegreis heen. We vlogen over Duitsland, Denemarken, de Baltische Zee, Rusland, Syberie en Mongolie. Het was een reis van 9 uur. Wat opmerkelijk was, was dat de stewardessen op het einde van de vlucht met busjes anti-insect langs liepen die an het spuiten waren. De buurman vertelde dat het was om te voorkomen dat wij ziektes of insecten zouden overbrengen, en dat luchthaven crew de lege busjes kwam checken als het vliegtuig was geland. Eenmaal aangekomen was het zover: we zijn in China. De eerste sta-WCs in aantocht op de luchthaven. We gingen langs de immigratiedienst om een briefje in te leveren, die we in ht vliegtuig moesten invullen. Daarna vonden we onze rugzakken op de band en installeerde we wat, omdat we ready moesten zijn voor de subway. Helemaal bepakt liepen we naar de airport express train. De roltrappen deden het niet, dus we moesten het eerste contact gaan zoeken met een local.. Langzaam liepen we op hem af en vroegen we waar we heen moesten. Hij was erg aardig en hielp ons naar de lift. Voor de Airport exress moesten we onze tassen weer af doen en weer door een security check. En dit was niet de laatste keer. Het viel ons meteen op dat er erg veel security checks en politie rond liep. Wat voor ons niet verkeerd is, want bij vragen kunnen we altijd bij hun We raasde met de trein naar het midden van de stad, we keken onze ogen uit. Kleine bouwlandjes met maisplantjes, een benzinestation met dak alsof het The Forbidden was en eindeloze wijken met dezelfde flatgebouwen. In de verte doemde de stap op en wij verdwenen weer onder de grond. Het eindstation van de trein was een overstap naar het metrostation, we kochten kaartjes en daar begon onze reis met de metro. Het werd steeds drukker en drukker, en natuurlijk als westerling werd je erg nagekeken. Daar moeten we wat wennen. Maar nu ik zo dit verhaal schrijf zit ik in de binnenplaats van het hotel met 3 Chineese meiden. Twee wat jongere en 1 oudere. De twee jongere meiden vinden mijn uiterlijk nogal opmerkelijk, en het oudere meisje vertaalt alles wat ze zeggen. Mijn blauwe ogen lijken buitenaards en mijn neus staat te veel omhoog haha, en dankjewel. Neehoor zo bedoelen ze het niet, ze zien maar weinig buitenlanders en het intreseerd ze dus erg. Ze zijn wel heel lief. Terug naar het verhaal van de metro. In de metro was het super druk. En wij hadden een nogal groot oppervlakte nodig, met een grote rugzak achter en een kleine rugzak op je buik. Ik werd echt even nerveus toen we eruit moesten en er nog 10 mensen voor onze neus stonden, inclusief 1 overstap. Mama was en is erg blij dat haar X-over rugzak, die je handig op je buik kan dragen, zodat zakkenrollers geen kans krijgen. Gelukkig zijn we er beiden heelhuids en tegelijk uit gekomen. Uit de metro kwamen we aan in entrum Beijing, daar moesten we op zoek naar ons hotel. Mama wist welke richting we op moestn maar niet het zijstraatje. Dus dat hebben we gevraagd aan een politieman, die het met google maps(of zoiets) ging opzoeken. We moesten de straat uitlopen en op 1 van de 10 hoeken rechts, met natuurlijk geen informatie welke hoek het zou worden. Dus mama en ik weer op pad, de straat in. Het was een erg gezellig straatje met veel winkeltjes en eet mogelijkheden. Bij het lopen van de straat moet je altijd erg opassen dat je niet in plassen staat. Want het zijn geen normale plassen van de regen, maar plasjes die van kinderen komen(en soms oudere mannen). Het is dus erg normaal dat de kinderen plassen en poepen op straat, en serieus ik heb dat van het poepen gezien. De kinderen hebben een majo of legging aan met een gat bij hun billen, zodat het allemaal wat makkelijker gaat. Ook moesten en moeten we aan de geur van deze bevuilingen wennen. Toen we door het straatje liepen hebben we ook nog 5 flesjes ijskoud water ingeslagen, die constant op de grond vielen, maar wel erg lekker koel waren. Uiteindelijk had mama het gevoel dat we al te ver waren en dat we de straat rechts moesten slaan. Dat hebben we toen gedaan en een paar lieve mensen wezen ons het hotel. Toen we daar binnenkwamen moesten we nog een uurtje wachten tot onze kamer ready was, maar dat gaf ons mooi de tijd om uit te rusten en contact op te nemen met het thuisfront. Het is een traditiioneel hotel, met een mooie culturele(is mij verteld) binnenplaats. Na een uurtje mochten we de kamer in en pakten we al onze spullen voor drie dagen uit. Toen is mama op bed gaan liggen, en ging ik naast haar liggen. We zijn beiden in slaap gevallen, tot ongeveer half drie. Het was een heerlijk middagdutje, omdat we niet veel slaap hadden gehad. Daarna gingen we op pad, zonder plannen eigenlijk want dit was een ''uitrustdagje'' We liepen onze straat uit langs leuke winkeltjes, waar ik wel alles wilde kopen en langs eettentjes waar we onze eerste dumplings hebben gehaald. We voelen ons wel genept, want we zouden 1 pork en 1 chicken krijgen. Maar we kregen 1 pork en 1 vegetable, waar ik niet zo'n fan van ben. Alsnog smaakte het lekker. Daarna zijn we langs The Forbidden City en Tianamen square gelopen, en wilde naar het Beihaipark om lekker in het gras liggen. We gingen dus weer door twee securitychecks, en wilden achterlangs het Beihaipark lopen om daar naar binnen te gaan, Maar waar wij heen wilden stond een grote muur om het Beihai park. (Wij hadden geen idee) We waren lekker aan het lopen in de schaduw met een zomerbries, onder het keiharde geluid van waarschijnlijk cascades(van Johan geleerd). Deze cascades schuiven met hun rugpanden langs elkaar heen wat een onwaarschijnlijk hard geluid maakt. Toen kwamen we eindelijk bij de Beihai brug gekomen waar we daarna na binnen konden. Binnen hebben we genoten van de muziek die er werd gemaakt, een heuse wandeling naar boven, en de prachtige omgeving. Toen we zo'n beetje alles gezien hadden, zijn we weer uit het park gegaan om te zoeken naar ons eerste restaurant. Na een stuk lopen achterlangs The Forbidden city (een prchtige boulevard) vonden we bij een kruising een restaurant. Maarja dan heb je het menu voor je.. Wat ga je nemen?. Mama had al snel haar keuze gemaakt, en ik bijna ook Maar toen zei de serveerster dat ik een koud nagerecht had gekozen, dus moest ik snel een nieuwe keuze maken. We hebben heerlijk gegeten, met stokjes waar mama zo op geoefend had. En natuurlijk de geliefde spork was ook niet te missen. Na het eten zijn we naar hui gelopen, waarbij het steeds donkerder werd. Bij het aankomen in het hotel hebben we lekker gezeten, ons kleding gewassen, en onze mobiele apparaten opgeladen. Endat brengt mijn verhaal tot nu, ik zit naast een slapende mama mijn verhaal af te schrijven. Ik kon het net niet doen vanwege die Chineese meisjes. Het is echt een super langs verhaal geworden, maar ik hoop dat jullie ervan hebben genoten. Sorry voor de spelfouten, daar heb ik nu niet veel tijd voor haha. Morgenvroeg gaan we naar The Forbidden City en Tianamen squre. Als we tijd hebben gaan we ook nog even shoppen in een van de groote warenhuizen. Stay Tuned! Groetjes Marloes en Ada.