Hallo Allemaal! Vandaag was onze tweede dag in het weeshuis. Mama bij de babies en 3- en 4- jarigen en ik bij de Big Girls en de staatsverdieping. Vanochtend vroeg op voor het bid-moment en daarna ontbijten. Gisteravond toen Andy en ik op de trap zaten waren de dames klaar met dansen, ze liepen langs ons en zeiden NI Hao, dus wij zeiden Ni Hao terug. Ik probeerde met gebaren uit te leggen dat ze erg mooi dansten. Ze waren erg enthousiast daardoor en nodigde me uit om de volgende dag met ze mee te doen. Jippie, Ik ben uitgenodigt! Na het ontbijt naar het weeshuis met de bus. Aankomende maandag, dinsdag en woensdag gaan er groepen van ICC zwemmen als het goed weer is, dan gaat ons team ook mee, waaronder ik. We kwamen aan bij het weeshuis en iedereen ging naar zijn eigen groep. Mama ging naar de babies. Er is een jongetje met een open ruggetje die een ongelooflijk sterk bovenlichaam heeft en een slap onderlichaam(dit is een kenmerk van een open ruggetje, ook wel spina bifida genoemd) Hij sleept zich voort met zijn bovenarmen en hij kan praten. Er kwam een groep Chineese vrijwilligers naar die kamer en wilden een foto van hem maken. Dat was erg moeilijk want hij was erg enthousiast dat er zoveel mensen waren en bewoon dus de hele tijd. De vrijwilligers vroegen of hij stil wilde zitten en hij zei:"You can take a photo in my home" in het Chinees. (Je kan een foto maken in mijn thuis) en hij kroop naar zijn kamer en ging onder het bed van een magere spastische jongen zitten en stak zijn hoofd door de spijlen. Het was erg vermakelijk en hij was trots dat hij een huis had, wat aan de andere kant wel sneu is dat hij een kamer van 3 bij 4 onder een bed zijn thuis vind. Ik ging naar de big girls en ik had een Beauty Box mee van het kantoor waar we veilig onze tassen neerleggen. Ons groepje kwam daar aan en iedereen werd door verschillende dames verschillende kanten op getrokken. Ik werd door een dame naar haar kamer meegetrokken gevolgd door andere dames die ook in die kamers hoorden. Ze zagen dat ik een doos in mijn handen had en ze wisten al wat dat betekende. In de beautybox zat make up, nagellak, kammen, een waterspuit en gezichtsbalsem. Een dame die niet praat liet ik in een stoel zitten en ik ging haar haar doen. Het leek net een echte kapper(zonder de kapper want ik ben heel onhandig met haar) ik had een waterpuit en een kam en kamde daarmee eerst haar haar. Daarna heb ik het ingevlochten, ze was er erg blij mee en heeft er de hele dag mee rond gelopen. De volgende dame wilde nagels doen, maar niet haar nagels nee mijn nagels. Ze deed het heel precies en daar was ik stiekem wel blij mee. Maar terwijl ze mijn nagels aan het doen was pakte een andere dame iedere keer de nagellak af. Zij mag geen nagellak want ze eet het allemaal op aan het einde van de dag. Ze pakte de nagellak af en begon haar teennagels ermee te doen, dat vond ik wel prima dat is moeilijk eraf te bijten. Ze had onze nagellak afgepakt dus we gingen verder op een andere kleur. Toen de dame klaar was met mijn nagels had ik 4 verschillende kleuren op mijn nagels. Het is netjes opgedroogd en het zit nu nog steeds op nagels want in de supermarkt hebben ze geen nagellaktemover.. Daarna heb ik met een teamgenoot de twee dames mee naar buiten genomen die er het ergste aan toe waren. Ze zijn erg langzaam met lopen, maar we hadden alle tijd en ze waren erg blij dat ze naar buiten gingen. We kwamen aan bij de vervallen(en eigenlijk gevaarlijke) speeltuin. Het was de drukste van jewelste! Als het team weer weg is dan word die speeltuin helemaal niet meer gebruikt denk ik. Sommige van de Big Boys, Little boys, Little girls en sommige van de staatsafdeling waren er. Drie jongens van de Big Boys liepen hand in hand alleen maar rondjes in de speeltuin. Het was best komisch om te zien. Wij liepen met onze dames naar de schommel maar toen wilde mijn dame weer terug naar het weeshuis. Dus we begonnen aan onze langzame weg terug. Eenmaal terug heb ik nog staan dansen in een andere kamer, en ben ik naar andere dames geweest. Ik ga ons fotoboek met de familie geven aan een van de oudere dames, waarvan ik weet dat ze het zal koesteren(Veel speelgoed en andere spullen die de kinderen krijgen als het team er is worden afgepakt als het team weg is) Daarna was het alweer tijd.. De tijd gaat zo snel als je lekker bezig bent. Terug naar het hotel en ik ging met drie andere teamgenoten naar de supermarkt op zoek naar nagellakremover. Ik kreeg de portemenee van mama. We hadden het niet gevonden en kochten wat te drinken. Nadat we het drinken gekocht hadden moesten we ons haasten naar de kantine voor lunch, we waren iets aan de late kant. Daar aangekomen moest ik mezelf en me tas achter iemand langs proppen. Lekker gegeten en daarna weer terug naar het hotel. Mama en ik kwamen aan bij de hotelkamer en de sleutel zat in de portemenee. Ik kijk in mijn tas en de portemenee zit er niet in! Ik schrok me dood, ik kon hem nergens vinden. Mama had ook mijn tas gecheckt en het zat er inderdaag niet in. Terug naar de supermarkt... In de supermarkt vertelde ik dat ik mijn portemenee kwijt was, en ze namen ons mee naar achteren. We gingen de veiligheidsbeelden bekijken. Bij de kassa deed ik mijn portemenee in mijn tas weer terug. Bij de uitgang moet je je bonnetje geven om diefstal te voorkomen, ik gaf mijn bonnetje die ik al eerder weer uit mijn portemenee had gepakt. Het was wel komisch want bij de uitgang stonden mijn teamgenoten achter mij toen ik het bonnetje gaf en de man die de videobeelden liet zien verdachtte meteen mijn teamgenoten. Ik vertelde dat ze mijn vrienden waren en dat het niet mogelijk was. Daarna was er niks meer te zien, we bedankten het personeel en liepen naar de receptie om te zeggen dat we geen sleutel meer hadden van onze kamer. Van mama moest ik naar de kantine lopen om daar te checken, en anders wist ik het ook net meer. Ik had helemaal niks gevoeld dat iemand in mijn tas zat, en niemand heeft naar mijn gevoel achter ons gestaan toen we naar de kantine liepen. Ik liep opnieuw naar de kantine en mama bleef achter bij de receptie met onze teamleider die Chinees spreekt. Ik kwam daar binnen en de eigenaar gebaarde dat ze een soort tasje had, ik blij! Ze gaf me de portemenee terug die ze ergens achter had opgeborgen. Ik rende snel weer teug naar het hotel(bergafwaarts in de bloedhete zon) en ik vertelde dat ik de portemenee weer had. Dat scheelde ons 50 yuan die we moesten betalen om een nieuwe sleutel te krijgen. Het was een schrik van jewelste... Hoe kan het mogelijk zijn dat ik bestolen word.... Wat ik denk is toen ik mezelf achter die mevrouw moest proppen om te gaan lunchen de tas over de mevrouw heen manoevreerde in een zwaaiende beweging die eindigde op de grond. Toen is de portemenee eruit gevallen, want ik had mijn tas niet helemaal dicht gedaan(ik weet het echt heel stom, en ik doe mijn tas voortaan helemaal dicht) Door deze schrik pas ik nu beter om mijn spullen. Door al dit gedoe had ik geen tijd meer om mijn verhaal te posten van gister dus daarom deze twee verhalen achter elkaar. Om half twee vertrokken we weer naar het weeshuis. Dit keer was het programma iets anders want iedereen ging met zijn sponsorkind wat leuks doen, en er werden foto's gemaakt van jij met je sponsorkind en met je groep waarmee je die middag werkt. Ik werk s'middags op de staatsafdeling en daar mogen absoluut geen foto's gemaakt worden van de kinderen, dus dat zat er voor ons team niet in. Mama en ik gingen ons sponsorkind opzoeken toen we aankwamen, we zaten eerst in het verkeerde gebouw. In het andere gebouw ontmoetten we hem. Hij heet Yang Heng Shui(ze noemen hem Shui Shui, wat ze bij alle kinderen doen is de laatste naam herhalen, het is een soort van koosnaampje) en heeft Syndroom van Down en ook nog andere handicaps. Mama en ik hadden wat speelgoed meegenomen om met hem te doen. We namen hem mee naar buiten en gingen op de schommel. Op dat moment kwamen onze teamgenoten die foto's maakten. Ze hebben heel wat leuke foto's van ons kunnen maken en we krijgen een fotokopie mee naar huis. Shui Shui is heel basic. Alles wat hij krijgt daar likt hij aan om te proeven, hij kijkt veel naar de grond en niet omhoog. Al gaat hij wel naar chreche waar ze therapie doen met de kinderen. Mama en ik hebben een tijdje met hem gespeelt en daarna weer terug gebracht naar zijn kamer, hij moest eten. Mama ging weer terug naar de babies en ik naar de staatsverdieping. Ik ben daar maar heel even geweest en toen was het tijd. Mama ging terug naar de babies en onze teamgenoten kwamen ook daar om foto's te maken. Mama pakte een jongen op die eigenlijke de hele dag op een matrasje ligt, hij kan alleen maar kijken en ademen. Ze liep met hem naar het raam om naar het uitzicht te kijken. Hij keek eerst naar beneden, maar toen hij door had dat hij ergens anders naar keek werden zijn ogen groot en ging zijn blik langzaam omhoog over het hele uitzicht heen. Hier zijn foto's van gemaakt en mama is daar erg blij mee. Het was een speciaal moment, en dan ook nog opgenomen op een foto. Toen was het tijd. Iedereen weer terug in de bus. Het hele team ging s'avonds naar de stad om wat te eten. Met de publieke bus naar de stad en we splitsten op in groepen: lokaal Chinees eten en Westers eten. Mama en ik gingen mee met het lokale Chinese eten. Ons kleine groepje heeft heerlijk in een klein restaurantje gegeten en daarna op de straat nog vleesspitsen gehaald. Op de weg terug wilde iemand wel een voetmassage gaan doen, en ik wilde wel mee. Onze groep splitste weer in nog kleinere groepjes: een groep ging met de bus naar huis en de andere groep bleef om een voetmassage te doen. Mama, ik en nog twee anderen bleven om de voetmassage te doen. We gingen op zoek naar een massagesalon, we kwamen er eentje tegen en een full body massage was niet zo duur. We liepen naar de bedden, maar ik zag een kakkerlak over het bed lopen en we gingen meteen weer weg uit die salon. Het leek ons het beste om terug te gaan naar het hotel waar een van ons wist waar een goede massagesalon was. We gingen terug naar ons hotel en gingen naar die salon. We hebben toen met z'n vieren een full body massage van een uur genomen. Ik heb nog nooit een massage gehad, en het was wel een ervaring meer. Het is natuurlijk Chinese massage dus ze houden van hard de spieren indrukken. Het was erg lekker en na het uur zijn we naar ons hotel gegaan en gaan slapen. Ik was te laat voor de dansende dames die me hadden uigenodigt, maar dat ga ik morgen wel weer proberen. Dit was het voor vandaag, dankjewel voor het lezen. Morgen is het zondag en zijn we vrij. We gaan de stad in naar de markt en proberen naar een kerk te gaan. Stay Tuned!