Hallo allemaal! Dankjulliewel voor de reacties, het is leuk om feedback te krijgen. Foto's op deze blog zetten gaat moeilijker dan gedacht dus dat gaat wat langer duren, maar we doen er alles aan. Vanochtend zijn we om 7 uur opgestaan, we wilden vroeg naar The Forbidden City omdat het daar erg druk word. Om 8 uur vetrokken uit het hotel, die op een kippeneindje van zo ongeveer alles ligt en waardoor we alles kunnen lopen. We zagen gister dat veel Chinezen bij bezienswaardigheden tasjes met eten van de eettentjes van de straat mee hadden. Dus wij waren van plan om dat vandaag te doen. Dus eerst bij een "bakkerij" eten gekocht. Twee soorten brood en vier dumpings met kip. We wisten en zagen dat het eten vol vet en olie zat, dus we ontbeten wel eerst even met een kaakje van Verkade om onze magen op te starten. Na het inslaan van eten liepen we naar The Forbidden City, weer door een securitycheck en veel politie op straat (Het is normaal geworden). Waar we wel nog steeds aan moeten wennen is het feit dat bijna iedere Chinees zijn hoofd omdraait voor je, en je word aangestaard. Zelfs word er schaamteloos een foto van je gemaakt, als je het niet door heb en als je het door hebt. Maar dat moeten we maar accepteren, en het is bijzonder om mee te maken. Misschien gaan we die aandacht wel missen terug in Nederland! Toen we door de securitycheck waren konden we eerst de stad nog niet zien, de oorzaak daarvan was omdat er teveel paraplu's voor zaten. Veel paraplu"s worden gebruikt als bechermer voor de zon. En omdat de meeste Chinesen wat kleiner zijn dan ik, ben ik al een paar keer meegesleurd aan me haren door een paraplu. Nu overdrijf ik een beetje, maar vooral de meiden blijven kosten wat het kost wit. Hoort bij een eeuwenouden cultuur, dat nu als schoonheidselement word gezien. Mama en ik waren aan het lopen en toen zagen we een taxi op de weg met paraplu's voor het raam. Het zag er zo komisch uit. We hebben er een foto van, dus geen zorgen. Aangekomen bij The Forbidden City ging ik kaartjes kopen, als een student mag je flink wat goedkoper. Samen met het boekje van Beijing, waar een kaart en veel beschrijvingen in stonden gingen we op pad. We hebben de troon, slaapvertrekken, en ceremoniale vetrekken van de keizer gezien. Het was echt immens groot, maar als je je realiseerd dat er 10.000 mensen in woonden dan is het niet zo gek. Het was gaaf om te zien dat sommige matrialen al 600 jaar oud zijn. En de daken van de hallen waren adembenemend geschilderd. De tuin van de keizer was ook mooi om te zien, en we hebben veel foto"s gemaakt. Voor een korte pauze zijn we op een bankje in de schaduw gaan zitten en hebben onder rustgevende Chinese muziek onze dumplings gegeten. Genieten dus. Maar soms werd onze rust verstoord bij het horen van een Chinees die luidruchtig zijn speeksel(en weet ik veel wat nog meer) oprogeld en het uitspuugt. Ik zag het zelfs een werknemer van de supermarkt binnen doen! Maar hier wen je aan en kijk je er niet meer voor om. Het is gewoon deel van de cultuur. Na bijna alles gezien te hebben in The Forbidden City liepen we door de exit eruit en staken we over de weg om naar de kolenheuvel (Jingshan Gongyuan) te gaan.  Bij het oversteken van een weg, waarbij je groen hebt moet je nog steeds erg goed opletten. De auto"s kennen namelijk geen rood. Rood beschouwen zij als een beetje orangje, en dus rijden ze door. Ik durf misschien nog wel te zeggen dat sommige autobestuurders meer hun toeter dan hun remmen gebruiken. Bij het bouwen van The Forbidden City moesten de millioen Chinezen ergens hun afval kwijt, een adviseur heeft de keizer aangeraden om alles te dumpen aan de noordkant van de stad. En dat is de kolenheuvel geworden. Bovenop de heuvel stond een tempel met aan adembenemend uitzicht over de verboden stad en het centrum van Beijing. Daar hebben we de rest van onze broden uit de bakkerij opgegeten. Nadat we naar beneden hadden gelopen en een stuk hadden gewandeld door het park wilden er ergens op het gras gaan uitrusten en even liggen. Het was namelijk middaguur en we hadden al veel gelopen, en dan doe je wat de meeste Chinezen doen: een dutje doen. Zij doen dutjes op de meeste gewaagde plekken, en iedere keer verbaas ik me erover hoe ze in slaap zijn gevallen. Meestal slapen ze zittend met 1 van hun benen ook op het muurtje waarop ze zitten. We gingen op zoek naar een stukje gras. Dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Het grappige is dat de Chinezen op alle plekken slapen behalve op het gras. Het gras in de parken zijn mooi groen, maar dan mag je er ook niet op gaan staan, zitten of liggen. Gelukkig konden wij een afgelegen plekje van gras vinden waar we gingen liggen. Toen mama aan het indoezelen was, ging ik rustig het Beijing boekje nog eens doorlezen en plannen wat we hierna gingen doen. Na een heerlijk dutje hadden we onze map bekeken, en wilden we eerst naar de Tianamen square en daarna naar de grootste winkelstraat in Beijing. Op de weg naar Tianamen square gingen we langs ons hotel om weer water in te slaan en even op te knappen. We hadden maar liefst 10 flesjes water ingeslagen voor de rest van de dagen. Het is erg belangrijk om goed te blijven drinken met dit weer. We hebben trouwens niet heel erg last van de grijze mist vol CO2 die boven de stad hangt. Op weg naar de Tianamen square moesten we weer door een security check. Aangekomen op het plein realiseer je je pas hoe groot het plein wel niet is. We liepen even naar de schaduw om de beschrijvingen te bekijken van het plein. Ik had een veel filmpjes gezien dat Chinezen iedere keer met je op de foto willen. En dat viel me toen nog mee, want niemand had het nog gevraagd. Maar toen.... "Excuse me' in gebroken engels. 'Can we take a picture' Het was een man die op de foto wilde, dus hup mama en ik op de foto met hem. En toen waren we nog niet klaar of de volgende vroeg of die op de foto mocht met ons. Hele gezinnen gingen met ons op de foto, zo grappig. Dan heb je even een beroemdheids momentje. En wij denken alleen maar, wat moet je met een foto met een vreemdeling erop. Toen zijn we snel doorgelopen om weer lekker alleen te zijn, en hebben de rest van het plein gezien. Na het plein zijn we met een klein omweggetje(Om lekker te wandelen en meer van de stad te zien) naar Wangfujing(de grote winkelstraat) gelopen. Bij de grote winkelstraat lekker rond gekeken en op een bankje gaan zitten. Toen we zo even liepen viel mama's oog op een zijstraatje vol rode lampionnen en eettentjes. Echt een soort van Chinatown in China. Daar zijn we heen gelopen, en het bleek erg groot te zijn! Het eerste wat we tegen kwamen was levende schorpioen op een stokje die ze frituren voor je. Dat was iets wat ik had gezien op filmpjes en vastbesloten was om te proeven. Dus wij een stokje gekocht met 3 gefrituurde schorpioenen, We hebben er een filmpje van gemaakt. En we hebben ze geproefd. Het was niet erg bijzonder, een gefrituurd stukje 'iets' met veel peper en zout. Maar het was wel leuk om te proberen. In de Chinatown waren veel eettentjes en winkels, we hebben daar van alles gezien. Er waren hele inktvissen op een stokje die je kon eten, vogeltjes, gefrituurd ijs, zeesterren, grote botten met vlees etc. Op een gegeven moment waren we in een hal met alleen maar eettentjes en picknicktafels. Daar hebben we voor het eerst goed afgedongen. Wij vroegen hoeveel het eten kostte dat wij wilden en hij zei tegen ons het dubbele dan dat er op de kaart stond, en gelukkig hadden wij het door en zeiden we dat stevig en kregen we de prijs van de menukaart. Gewoon omdat je westers bent en niet alle tekens kunt lezen, vragen zij een veel hogere prijs. We hebben daar heerlijk noodles zitten eten, wat soms wel even lastig was in verband met stokjes. We zijn ook in veel kleding- en souvenierwinkeltjes geweest. Er waren erg veel leuke dingen te zien en te kopen, en de prijsverschillen (omdat ze in veel kraampjes dezelfde dingen hebben) waren interessant om te zien. Ik zag daar een leuke Chineese 'badjas' hangen en vroeg de prijs aan de mevrouw. Die vroegt 128 yuan, Dat is ongeveer 12,80 euro. En toen heb ik de prijs kunnen laten zakken tot 65 yuan en dat is ongeveer 6,50 euro. Toen heb ik de badjas gekocht, ik ben er erg blij mee. Ze ging er gelukkig makkelijk in mee, omdat ze weet dat ik het anders ergens anders koop. In veel kledingwinkels zagen we een soort doorschijnende nylonjasjes. Veel meiden op straat hadden dit soort jasjes aan, het leek echt een nieuwe trend. Wij zijn er nog steeds niet achter waarom ze allemaal die jasjes aan trekken, maar ik in mijn eenvoudige mouwloze jurk had ik het bloedjeheet. Mama en ik kunnen ons echt niet voorstellen dat je zo'n jas op een hete dag aandoet. Ik denk dat het is om hun armen ook wit te houden, maar je toch hun zomerse kleren eronder ziet. Maar ik heb sommige meiden met hun armen opgerold zien lopen, dus dat ontkracht het wel weer een beetje. Toen we in een souveniershop stonden, kwam er een meisje naast ons staan. Ze had eerst niet door dat we westers waren, en ze bekeek ook de spulletjes. Toen liep ik weg, en zag ze ons opeens. Daarna kwam ze weer naast me staan en keek me met grote ogen aan. Dus ik zei: Ni Hao (Hallo in het Chinees). En toen zei ze dat terug en zei ook:"Nice to meet you" en rende snel weg. Ik vond het erg lief, en ging weer bij mama staan. Toen werd er opeens op onze schouder getikt, het was de grote broer van het meisje en ze wilden een selfie met ons maken. Het was zo grappig en schattig. We hebben daar in de winkel selfies staan maken met een broer en zus. Na het bezoek aan Chinatown liepen we terug naar ons hotel. Onderweg op een hoek van de straat stond een boombox met keiharde Chinese muziek en er stonden een paar oudjes mooie pasjes te dansen. Dat vond ik erg facinerend om te zien, want dat gebeurd alleen in Nederland met Nederland Beweegt iedere ochtend en is het niet eens op straat. We gaan daar verandering in brengen, China gaat ons voor. Terug in het hotel zijn we even gaan zitten, want we hebben echt veel kilometers gemaakt vandaag. We hebben onze spulletjes gepakt voor morgen, want morgen gaan we naar De Muur! Naar de muur gaan vanuit Beijing kan erg lastig zijn dus we zijn vroeg op. En morgen weer met de metro.... Dus Stay Tuned! En bedankt alvast voor het lezen.