Hallo allemaal! Het is zo leuk om te zien dat zoveel mensen het lezen. Vandaag zijn we naar de grote Muur geweest. We wilden weer vroeg weg om de druktes in de metro en op de muur te vermijden. Alle spullen al klaar gezet, en hup om 7:08 vetrokken we uit het hotel. We hadden thuis al gelezen dat het lastig was om vanuit Beijing naar de muur te komen. Er waren verschillende manieren: met een taxi, touringbus of publieke bus. Wij hadden gepland om met de publieke bus te gaan. We gingen eerst met de metro naar een groot busstation waar bussen stonden die naar de muur gingen. Het reizen met de metro is erg praktisch, overal staan borden en het wordt goed aangegeven in de metro zelf, daarvoor een pluspuntje. Wat ons ook opviel is dat veel dingen waar veel mensen bij te pas komen word geregeld door Chinezen, zo word de grote mensenmassa onder controle gehouden en dit voorkomt paniek. Eenmaal aangekomen bij het busstation, checkte we het nummer van de bus die we moesten hebben. Op onze papieren stonden twee nummers: 191 en 877. En we zagen een rij staan voor de bus 191. De rij viel echt mee, dus wij blij. Toen stonden we in de rij, en er kwamen van achter twee Chineese dames kwebbelend in het Chinees die er langs wilde en er ook langs gingen. Ik niet wetend dat ze aan het voordringen waren, Maar toen werden ze tot halt geroepen door een westers koppel die breeduit op het pad gingen lopen. Laaiend dat die vrouwtjes waren, het zo grappig om te zien want ze moesten blijven staan. Mama vroeg het nog eens extra of we de goede bus hadden, en toen bleek dat we voor de verkeerde bus stonden te wachten. Er werd ons een ander nummer geadviseerd: 877. Dus wij lopen naar de bus, en toen moesten we van een mannetje omlopen. Wij lopen er omheen en toen stond er toch een rij! De rij ging drie blokken om en onderweg naar het einde van de rij, stond ook een rij.... Het was ongeveer een kilometer lang. We liepen naar het einde van de rij en onderweg werden we door 20 taxichaffeurs aangesproken of we met de taxi wilden, het was echt big buisness. Maar wij gingen natuurlijk met de publieke bus. Onderweg in de rij stonden ook kraampjes waar je Chineese vlaggetjes, petjes en water kon kopen. Dit was bewijs dat deze rij er elke dag staat. De rij bewoog snel dus we hoefde niet heel lang te wachten. Toen hebben we onderweg ons eerste gevecht mee gemaakt. Twee vrouwen grepen elkaar in de haren, en geen man die zich ermee bemoeide. Later zagen we dat ze elkaar kende en dat ze weer gezellig met elkaar op de foto gingen. Eenmaal in de bus was er ook een vrouw met een microfoon en een speaker, later gaat blijken dat ze alle mensen in de bus gaat installeren en informeren voor de ticketbalie, ze sprak alleen geen engels. In de bus vertelde ze wat dingen(geen idee wat) maar ik gok over de muur. Ik was een beetje moe omdat ik gisteravond een beetje laat naar bed ging om het blog af te maken. Dus ik heb toen lekker een uurtje geslapen. De reis naar Badaling(een opstapplaats om bij de muur te komen) was anderhalf tot twee uur rijden. Eenmaal daar aangekomen werden we de bus uit geloosd door dat vrouwtje en moesten we in een rij naar de ticketbalie lopen. Iedere bus die daar heen ging had zijn eigen rij, en elke rij had zijn eigen persoontje met een microfoon en speaker. Het was dus een georganiseerde choas die wij niet hadden verwacht. Het was erg facinerend om te zien, als een bus door de rij moest, werd er hard getoeterd en moest de rij opzij. Dan werd er door de speakers van het vrouwtje geroepen dat we opzij moesten. Nadat we opzij waren gegaan en de bus langs was gereden moest de rij weer terug in zijn vorm, en kregen de speaker mensen ook nog een onenigheidje. Dit onenigheidje werd natuurlijk ook hard getoetert door de speakers, en omstanders begonnen te lachen, waaronder wij. Het was voor ons nog niet helemaal duidelijk waar we eigenlijk tickets voor gingen kopen, en hoeveel het kostte. We probeerde het te vragen aan de jongen voor ons die helemaal alleen was, maar hij kon maar een klein beetje engels. Deze jongen noemen wij later 'de schaduw' en jullie horen nog waarom. Toen wilde een man met mij op de foto en vroegen ze aan iemand die achter hun stond, een Chinees die engels sprak, of zij het aan mij wilde vragen. Dus ze vroeg het aan me, maar toen hebben we eerst gevraagd om duidelijkheid over wat we nou eigenlijk gingen kopen. Het waren tickets voor een car slide en toegang tot de muur. En toen gingen we met hem op de foto. We hadden onze tickets en liepen met de grote menigte mee naar boven, Want we hebben nu wel geleerd dat we de massa Chinezen moeten volgen, en dat het dan altijd wel goed komt. We moesten eerst door een berenpark heen, en er waren daadwerkelijk 9 beren in dat park. Je kon stukjes watermeloen gooien voor 60 cent en de beren vingen dat dan met hun bek. Na een stukje door het park met veel kraampjes omhoog te hebben gelopen zagen we een bord voor de car slide. We hadden dit al eerder op youtube gezien, en het zijn dus stoeljes om mee te rodelen die via een rails in een treintje omhoog gaan, en ook weer omlaag glijden als je weer naar beneden wilt. Wij liepen die afslag in en de jongen die voor ons stond in de rij voor de tickets die amper engels sprak, hield ons in de gaten of we de goede afslag hadden en ging ook snel de afslag in. De rest van onze wandeling op de muur verscheen hij telkens weer, en hield hij ons voor goede doeleinden in de gaten. Hij geloofde niet dat wij als toeristen het in ons eentje konden doen. Later vroeg hij ook of we een foto van hem wilde maken met de mooie achtergrond omdat hij natuurlijk alleen was. Toen we een beetje afgedwaalt waren en even gingen zitten, zagen we hem ineens snel langs ons lopen en zoekend kijken. Wij zaten toevallig op papieren te kijken hoe de structuur van de muur in elkaar zat. Toen hij zich omdraaide en ons weer zag, had hij een brede glimlach en kwam naar ons toe om te wijzen waar we heen moesten, omdat we op het kaartje zaten te kijken. Het was een erg lief gebaar, we wilde later met hem op de foto omdat hij zo aardig was maar we hebben hem niet meer gezien. Daarom heeft hij de naam Schaduw gekregen, want hij liep iedere keer als een schaduw onopvallend om ons heen. Ik had wel een beetje last van mensen die foto's van je maken. Dan kijk je om en dan is er een lens vol op je gericht, het maakt je een beetje ongemakkelijk. Dus op een gegeven moment besloot ik, dat als ik het zag dat ik een hand voor me ogen hield, of weg liep. Er was zelfs iemand die me bleef achtervolgen, toen ging ik maar voor de lol poseren. Het blijft wennen, maar er zit niks anders op. Ik weet wel zeker dat als ik Chinezen op vakantie zie in Nederland, dat ik met ze allemaal op de foto ga. Eenmaal met het treintje omhoog gegaan kwamen we op de muur. Toen zijn we samen helemaal naar het hoogste punt gelopen, het was een drukte van jewelste. Het uitzicht was echt ongeloofelijk mooi. Check de fotoserie van vandaag voor de foto's. Op sommige stukken van de muur was het erg steil en glad. We hadden erg geluk dat het mooi weer was met een strak blauwe lucht, hierdoor konden we ver kijken. Op sommige plekken waar het versmalde op de muur stonden we in de rij. Op de muur in de rij staan is echt apart, maar wel een ervaring meer. Op het hoogste punt was het echt heel druk, En het grappige is dat ze allemaal een foto maakte met de toren achter hun(een stuk steen dus) en niet het prachtige uitzicht. Dus wij hadden maar het goede voorbeeld gegeven, tot zover het lukte. Chinezen gaan met de hele familie op stap, dus de demente oma gaat aan een lijntje mee. Mama mocht los. Daarna zijn we door gelopen naar een rustiger stuk en hebben we daar genietend van het uitzicht dumplings die we die ochtend hadden gekocht gegeten. Na het eten zijn we terug gelopen naar de slide cars waar we met een treintje omlaag gleden. Er was een pad naast de muur, en daarop zijn we teruggelopen, anders kwam je niet meer door de stroom Chinesen heen die opwaards gingen. We gingen met het treintje weer naar beneden, en liepen weer door het berenpark. Terug bij het busstation stond er weer een lange rij. Deze rij ging ook snel. De buschaffeurs probeerden de bussen helemaal vol te krijgen, dat sommige mensen voor anderhalf uur moesten staan is het gangpad. Gelukkig hebben wij daar goed op gelet en konden wij als een van de eerste een goed plekje in de bus bemachtigen. Toen we terug op het busstation waren hebben we de metro terug naar het hotel gepakt. We zijn 1 halte verder uitgestapt om op de winkelstraat te komen waar ik het gister over heb gehad. Die zijn we opnieuw afgelopen om een supermarktje te zoeken en in een restaurant te eten. We hebben heerlijk gegeten in een restaurant en zijn naar een supermarkt geweest om water en fruit te kopen. We zijn ook even in een zijde-winkel geweest, ze hadden prachtige doeken en jurken. We zijn nog niet ziek geworden van het eten, en dat is erg fijn. We vermijden alles dat in de boekjes werd beschreven als onveilig, bijvoorbeeld ijsblokjes, sla en ei. Toen we terug naar ons hotel liepen waren weer dezelfde mevrouwtjes bezig met dansen op de hoek van de straat. (En ja Matthijs hier ga ik een stokje voor steken) Ook zagen we een gezin op de scooter. Ja echt! Een gezin op de scooter. De man reed, er stond een zoontjes tussen zijn benen, zijn vrouw zat achter hem met nog een zoontje op zijn schoot. En natuurlijk allemaal zonder helm. Als dat maar goed gaat. Morgen gaan we met een binnelandse vlucht om 11:55 s'ochtends van Beijing naar Guilin. Daar worden we met een taxi die we al van te voren hebben benaderd naar ons hotel gebracht. De rest van de dag gaan we rond kijken in Guilin. Stay Tuned!