Zo daar zit ik dan: net geskyped met mijn liefste Matthijs, mama is in de lobby aan het facebooken(we hebben hier soms contact met Facebook), en ik hoor het nachtleven van Guilin door het raam. Gisteravond hebben we al onze spullen ingepakt, zodat we vanochtend zo snel mogelijk naar het vliegveld konden. Je kent het wel, de angst om te laat voor het vlietuig te komen is groot. Gisteravond nadat we naar de muur waren geweest trok de lucht dicht, en toen we terug in ons hotel waren begon het hard te regenen. We hadden dus echt geluk gehad met het weer die we op de muur hadden, als het namelijk dicht trekt kan je niet meer zo ver zien. Wij gingen er vroeg uit, snel even gedoucht en toen onze kamer en het hotel achter ons gelaten. Met onze paraplutjes naar buiten, want s'ochtends regende het nog steeds, maar natuurlijk geen jas want dat is veel te heet. Weer met de metro naar de Airport Express Train. Omdat we lekker vroeg waren was het rustig in de metro en hoefde we niet te pushen met onze twee grote rugzakken. Aangekomen op Beijing Airport checkte we in en gingen we achter de douane. Daar hebben we lekker op een bankje onze druifjes gegeten die we gister bij een supermarkt hadden gekocht. Een uur van te voren dat je mocht boarden liepen we naar onze gate en zijn we daar gaan zitten. 5 minuten voor dat we mochten boarden kwam er opeens een bord te staan voor onze gate.... We hebben vertraging door technische problemen. Maar wij zagen het vliegtuig voor onze neus door het raam staan. We zagen het al, er moest een band verwisseld worden. Die arme mannetjes stonden in de volle wind en regen de band van het vliegtuig te verwisselen. Het was lunchtijd en we hadden al in het vliegtuig een maaltijd moeten krijgen, maar iedereen wachtte nog stees voor de gate. Toen kwamen alle stewardessen ons lunchboxjes en flesjes water geven, dat was erg goed geregeld. Wat wel heel grappig was is dat er super veel mensen aan het wachten waren voor de gate. En er kwamen twee mannen aan rennen die dachten te laat te zijn en zagen in hun haast niet al die mensen wachten, dus zij rennen naar de balie en willen zo snel mogelijk naar binnen. Toen zei de stewardes dat ze vertraging hadden, en toen begonnen de mannen toch te lachen. Ze hadden vast en zeker erg gehaast. Een uur na de daadwerkelijke vertrektijd mochten we boarden. Iedereen werd zo snel mogelijk naar binnen gebracht en we vetrokken snel. De vlucht duurde 2 uur en 45 minuten. De hele vlucht hebben we geslapen, net zoals de rest van het vliegtuig(Chinezen) doen en gegeten. We kregen iets van een Chineze Spaghettie wat erg smakelijk was. Nadat we waren geland hadden we weer onze bagage opgehaald en liepen we naar de arrival hal. Mama had afgesproken met het hotel waar we heen gingen dat zij een Taxi zouden regelen, dus wij komen aan in de hal en er stond een vrouwtje met een bordje met de naam: Adriana Goverina. Die moesten we hebben. Ze heeft ons met haar taxi naar ons hotel gebracht op een afspraak van geld. We reden recht door de stad heen dus we keken onze ogen uit. Guilin is heel anders dan Beijing. Veel minder toeristisch en het is chaotischer. Maar ook armoediger, bij de gebouwen en massaflats bladerd het verf eraf. Dan mogen wij toch maar dankbaar zijn dat we in zo'n vrij en rijk land wonen. Rond 6 uur kwamen we aan bij ons hotel en meldden we ons aan. Er zijn in dit hotel veel buitenlanders die op rondreis zijn. We hadden geen idee van tijd, en zagen in de kamer dat het al tien voor half 7 was. We willen niet graag s'avonds over straat dus we moesten een beetje vaart maken om nog buiten te willen kijken. Stadkaartje mee en hup naar de winkelstraat van Guilin. We zagen ergens een gezellig zijstraatje en zijn daar in gegaan. Die deed mij in ieder geval denken aan China. In dat straatje overal terassen en kraampjes met aparte dingen. In Beijing hadden we dat maar weinig gezien, het is toch wat gemoderniseerder. We zagen een bakkertje en hebben daar broodjes voor morgenochtend en voor dat moment gehaald. Ook hebben we water gekocht bij een oud vrouwtje die een kraampje buiten had met een kip als huisdier. Die kip zat gewoon in de hoek van de kraam te chille. We liepen ook langs veel kraampjes die levende vissen in een bak hadden staan, geen idee welke vis, maar ze hadden snorretje. Ook stonden er grote bakken sambal, het werd met een schop kleiner gestampt. (Misschien iets voor Jochem?) Toen wij over het marktje liepen waren al veel mensen hun kraampje aan het opruimen. En kwam een meisje voorbij die een soort bakfiets vooruittrok met het hele kraampje erop. Wat je normaal altijd op foto's ziet zagen wij in het echt. Na de winkelstraat zijn we naar de rivier(Li River) gelopen, langs de kant van de hele rivier staan oude bomen en veel gekleurde lichten. Het is echt een prachtige gezicht. Langs de kant staan mensen te dansen, bandjes te spelen of zelfs een orkest. Bij dat orkest hebben we even gestaan en geluisterd. Langs de kant was ook een Chinees gebouwtje met veel licht, ze noemde dat een paviljoen. Daar hebben we lekker in het zomerse briesje onze broodjes(en donut) opgegeten.Het was toen al donker, dus je zag alle lichten langs de kant erg goed. Door de rivier varen heel wat rondvaartboten met toeristen die allemaal foto's maken. Toen zijn we langs een romantisch paadje met veel lichten terug naar het hotel gelopen. Op dat moment miste ik mijn lieve Matthijs echt.(ik hou van je) Bij het teruglopen naar het hotel moesten we ook langs een donker straatje en toen vond mama het toch wel een beetje onveilig worden. Maar al snel genoeg waren we weer op de hoofdstraat. Terug in het hotel ging mama in de lobby op een van de computers zitten, daar kan je namelijk soms op facebook. En ik ging terug naar de kamer om te skypen. Morgen word een spannende dag want we gaan proberen naar Dazhai te komen. Stay Tuned!