Hallo allemaal! We hadden geen internet in ons hotel dus ik kon niks posten, ik had wel alvast het verhaal gemaakt zodat we het konden posten als we internet hadden. Dat is dus de volgende avond geworden. Ik post dit verhaal nu, en ga het verhaal van vandaag schrijven. Veel leesplezier!   Erg leuk jullie reacties weer :3 Dankjulliewel lieve mensen. We zaten in Dazhai in een hotel voor 1 nacht met uitzicht op de rijstvelden. We hadden geen wekker gezet zodat we lekker konden uitslapen. Mama was al eerder op en zat te rommelen met het raam, daardoor werd ik wakker. Ik werd wakker met een prachtig uitzicht over de rijstvelden. Na het opstaan en lekker gedoucht te hebben, wat praktisch onmogelijk was want de wc stond onder de douchkop, gingen we beneden op het terras zitten. We hebben daar twee Verkade kaakjes als ontbijt gegeten, want een Chinees ontbijt is veel vet en olie. Onze Nederlandse magen kunnen dat niet hebben s'ochtends. Er was een gastenboek van het hotel en daar hebben we wat in geschreven. Het hotel was erg fijn. Er zaten alleen maar westelingen in, dus even geen starende hard pratende Chinezen. Iedereen in het hotel, inclusief staff sprak engels. Toen we daar zaten kwam er ook even een werkpaard over het terras lopen. Daarna hebben we alles weer opgezadeld voor onze weg naar beneden. Ik had nog even gevraagd of de weg al was opgeruimd zodat we niet 30 minuten over het glibberige modderige paadje hoefden te lopen. Maar de receptioniste zei dat er zelfs meer op de weg was geschoven vannacht. Dus wij konden ons mentaal voorbereiden op de extra wandeling die we zouden krijgen. We zijn rustig naar beneden gelopen en hebben veel foto's gemaakt. Voor het geval jullie denken waarom we bijna geen foto's plaatsen, het duurt erg lang om ze te uploaden en ik wil s'avonds niet te laat naar bed gaan. Dus daarom. Bij het afdalen kwamen we een man tegen met een bamboestok met trossen rode druiven in twee bakken. Hij vroeg of we wat druiven wilden, en dat wilden we wel. We hebben toen 1 tros gekocht voor 8 yuan, hij wilde er 10 yuan voor maar we hebben het kunnen afdingen. Druiven in een plastic tas en hup we gaan verder. Onderweg hebben we ook in wat kraampjes gekeken. We wisten dat ze daar weven, en hun geweven spullen verkochten. Maar wij zagen meteen(tot spijt) dat 70% van het kraampje uit de stad kwam, dat was jammer. Toen we bijna beneden waren, kwamen we een westers stel tegen. Ze vroegen of wij uit Dazhai kwamen, en dat kwamen we wel. We hebben hun onze wandelkaart gegeven En duidelijk gemaakt dat ze absoluut niet te ver in het dorp moesten lopen, anders zouden ze net als ons langs het hotel lopen. Toen ze waren vertrokken maakte wij onze druiven schoon, en probeerden er eentje. Ik heb nog nooit zulke lekker druiven gegeten in mijn hele leven, en mama is het hiermee eens. Het ware dikke sappige pitloze mierzoete niet-geconserveerde verse druiven. We konden niet stoppen met eten. En dan baal je echt dat je het niet mee kan nemen naar Nederland. Want iedereen zou ze moeten proeven. Heer-lijk. Aangekomen in het dorp moesten we wachten op onze bus, en hebben we de hele tros in 1 keer opgegeten. Onze bus kwam aan we stapten in. Het was een grote touringsbus, we gingen helemaal voorin zitten zodat we alles goed konden zien. We wisten namelijk door wat voor smalle paadjes we heen moesten. Wat een busreis... De chaffeur bellend achter het stuur leidde de bus veilloos langs alle bomen die hij net niet raakte met zijn spiegel, of de grote rotsblokken die op de weg lagen, of de afgrond waar we op milimeters met het wiel vandaan zaten. Toen waren we aangekomen op de plek waar de weg het meest bedolven was, daar moesten we omheen lopen. Dat was voor ons alleen maar beter want we hoefde nu niet 30 minuten langs het moderige en glibberige paadje. We liepen er naar toe en moesten over een paar rotblokken klimmen naar een brug en aan de andere kant verder lopen. Toen wij over de rotsblokken klommen schoof er 30 meter verder vanuit de hoogte zand en Kiezelstenen naar beneden. Toen gaf de chaffeur die met de groep mee liep een schreeuw dat iedereen met voort over de rotsblokken naar de brug moest gaan. Zelfs de Chinezen vonden het gevaarlijk worden want ze liepen voor het eerst met een stevige pas door. We hadden na de wandeling met een paar Chinese vrouwen staan praten, en zij zeiden ook dat ze het gevaarlijk vonden. Er is gelukkig niks gebeurd en iedereen is nog heel. Na de brug moesten we nog een klein stukje tussen de rijstvelden lopen, wat erg mooi was. Aan het einde van de wandeling stonden alweer bussen klaar om ons verder te transporteren. Wij moesten met onze bus wat langer wachten op andere mensen en hebben net als de buschauffeur een dutje gedaan. Eindelijk vertrokken we om 16:28. Het was nog rond de twee uur rijden. Na het busritje kwamen we aan op het treinstation van Guilin. We zouden een taxi nemen naar ons hotel maar eerst even eten en boodschappen doen. We zijn de winkelstraat op gaan lopen, en hebben in een restaurant gegeten. Mama had Guilin Rice Noodles en ik had Beer Stewed Fish(Jaloers Gouda's?) Het eten was erg lekker, vooral de vis die in een schaal op tafel stond te pruttelen met tomaat, tofu, en teentjes knoflook. Na het heerlijke eten waren we weer wat opgeknapt na de busreis en het wandelen. We hadden op de heenweg al een kleedje zien liggen met mooie waaiers erop, dus daar liepen we nog even heen. Toen we erheen liepen kwamen er twee meisjes van 8 jaar naar ons toe lopen en zeiden: Ghallo. En wij antwoorden daarop: Ni Hao. En de meisjes waren helemaal onder de indruk en begonnen te gichelen. Dus zo voel je je als je beroemd bent. Wat ons opvalt is dat bijna iedere Chinees: GHallo tegen ons zegt, met de nadruk op: GH. En wij antwoorden altijd met: Ni Hao(hallo in het Chinees). En dat vinden ze dan helemaal geweldig. We kwamen aan bij het kleedje en we bekeken de waaiers. De verkoopster kwam naar ons toe en vertelde de prijs. Wij maakte duidelijk dat we 5 van dezelfde wilden voor een goedkoper prijsje, daar ging ze mee in en ze keek in haar grote tas of ze nog meer had. Dat had ze niet dus belde ze even naar een medeverkoopster dat die nog een paar moest komen brengen. Mama en ik hadden al twee waaiers in onze plastic tas gedaan en mama moest even geld uit haar money belt halen en liep dus even weg. Ik ging de andere waaiers bekijken om de tijd de dooden. De mede-verkoopster kwam eraan en de verkoopster liep naar haar toe en ze waren even aan het discuseren en in de tas aan het kijken van de mede-verkoopster of zij nog meer van dezelfde had. Mama kwam op dat moment naar mij toe lopen en gaf de twee waaiers uit de plastic zak aan mij, en de verkoopster liep naar ons toe. Wij telde de waaiers en wilde voor 6 waaiers 60 yuan betalen. Maar de vrouw wilde 90 hebben en begon een heel verhaal in het Chinees tegen mij en tikte op mijn rugzak die ik op mijn buik had hangen. Ik begreep haar niet en vroeg dus maar telkens om 60, want hoger gingen we niet. Door het harde geschreeuw van de vrouw kregen we steeds meer toeschouwers om ons heen die het allemaal aan het bekijken waren. Toen vertelde een Chinese man aan mij dat de verkoopster dacht dat we hadden gestolen! Ze dacht dat toen zij aan het praten was met de mede-verkoopster dat wij waaiers in onze tas hadden gedaan, en dacht dat wij 9 waaiers hadden. Ik probeerde haar duidelijk te maken dat we niks anders hadden dan de 6 waaiers die ik in mijn hand had. Veel Chinees gepraat en veel toeschouwers om ons heen, en ik maar proberen te vertellen dat we niks hadden gestolen. De Chinese omstanders zeiden dat ze ons geloofden. Ik liet de verkoopster in mijn rugzak op mijn buik kijken en in de plastic zak, en ze werd wat rustiger. Natuurlijk hadden we niks gestolen. Uiteindelijk liepen de toeschouwers weer weg en hebben wij de waaiers gekocht voor 60 yuan. Toen hebben we ons uit de voeten gemaakt. We hielden een taxi aan die ons naar het hotel bracht en nu zitten we weer in ons hotel. Over 4 uur gaat de wekker alweer dus ik houd het kort. Morgen hebben we het vliegtuig om 8 uur naar Shenzhen dus we moeten erg vroeg op. Vanuit Shenzhen reizen we naar Hongkong. Stay Tuned!