Hallo allemaal! Het word nu meer leeswerk voor jullie want er komen twee verhalen tegelijk. Veel leesplezier. Gisteravond heb ik tot half 1 het blog geschreven, en toen was ik klaar. De volgende dag vlogen we om 8 uur, en je moet 2.5 uur van te voren aanwezig zijn, dus om kwart voor vijf stond er een taxi voor ons klaar voor het hotel. Dat was dus 3.5 uur slaap voor mij, op een pittig hard bed. De volgende ochtend(vanochtend) hebben we snel alles ingepakt en gedoucht. Onze kleding die we hadden gewassen was nog niet eens droog. Mama liep alvast naar beneden en ik moest nog een paar dingen inpakken. Het kamermeisje kwam binnen toen ik nog aan het inpakken was, om snel te kijken of we dingen hadden opengemaakt die geld kostte. Toen mama beneden kwam, lag de securityman op een bankje in de lobby te slapen, en ze zag niemand achter de balie. Dus ze kuchtte even, en de securityman werd wakker en riep richting de balie. Toen kwam er een slaperig hoofd achter de balie vandaan, er sliep dus iemand onder de balie. De vrouw had echt iets van: wie checkt er nou uit om 4 uur s'nachts. En zo zag ze er ook uit: haren door de war, dikke en slaperige ogen, en hardop geiritteerd puffend. Ze had ons uit gecheckt en wij liepen door naar de Taxi, en ze ging waarschijnlijk weer slapen. Wij gooien onze tassen in de achterbak en stappen in. Vanuit de oprit sloeg de taxi voor ons gevoel de verkeerde weg in(de verkeerde kant, dus van het vliegveld af) Maar wij zeggen niks, hij is de taxichauffeur. Toen reden we toch in allemaal kleine straatjes, hij reed het andere straatje weer in en het andere donkere straatje weer uit. We hadden geen coordinatie meer van wat waar was. Voor ons was dat wel een eng moment, want het was 4 uur s'nachts en er was bijna niemand op de weg. Soms reed hij door echt verlaten donkere straatjes en remde hij af om een gat in de weg te ontwijken. Straks gebeurde er echt iets met ons, en we hebben maar even gebeden met z'n tweeen. Op de heen weg reden we over de hoofdweg van Guilin naar ons hotel en gingen we ook langs een tolhuis waar betaalt moest worden. De taxichaffeur wilde (wat wij denken) de tolweg vermijden door een hele omweg te rijden, wat niet leuk uitpakte voor ons want het geeft niet echt een comfortabel gevoel. Gelukkig zagen we het vliegveld voor ons op doemen en wisten we dat we veilig waren. Eenmaal aangekomen bij het vliegveld zaten al meer mensen voor de deur te wachten, het vliegveld was namelijk nog niet open. We moesten ongeveer een half uurtje voor de deur wachten en konden toen inchecken. Bij het inchecken kwamen we erachter dat mama's tas nog zwaarder is geworden dan dat het al was: 16 kilo! Mijn tas was ook zwaarder geworden: 13 kilo. Het kwam door de natte was die nog niet opgedroogt was en toch in onze tas moest. En voor het geval dat jullie het allemaal oneerlijk vinden dat mama's tas zwaarder is, haar bergschoenen en brace zaten op dat moment ook tijdelijk in de rugtas. Die wegen samen iets van 3 kilo. Eenmaal aangekomen bij de gate had ik internet en wilde ik het verhaal plaatsen, maar het wachten was zo kort dat het internet niet snel genoeg was om het te posten. Het moest weer wachten. De gate ging open en we mochten boarden. We werden met een bus naar ons vliegtuig gebracht en moesten met een trappetje omhoog in het vliegtuig stappen. Het vliegtuig vloog naar Shenzheng en we zouden vanaf daar reizen naar Hong Kong. Gelukkig duurde deze vlucht maar een uurtje. Dan konden we even een uurtje bij slapen. Na het opstijgen vlogen we boven de wolken uit, en het was een super mooi uitzicht. Alsof je uitkeek naar witte weiden met het zonnetje erop. Een uurtje in het vliegtuig is snel voorbij en de landing werd ingezet. Er was ons al verteld dat het in Hong Kong bedrukkend warm is, en dat hadden we snel genoeg door in de slurf toen we uitstapten uit het vliegtuig. Gelukkig hebben ze hier allemaal super goede airconditioning, waar je zelfs verkouden van wordt. We haalden onze bagage op en installeerden alles op onze schouders. Er waren veel verschillende manieren om naar Hong Kong te reizen, maar wij kozen voor de Chinese goedkope manier. Met een bus naar de metro, van de metro over de grens, en na de grens weer op een metro. We gingen de bus in, en moesten een tijdje rijden naar het metrostation. Helaas moesten we staan, de bus was propvol. Bij het metrostation gingen we in de rij staan maar zagen onze halte niet op de metromap. En tot overmaat van ramp hadden we geen kleingeld om in de ticketmachine te gooien. We vroegen het aan een paar personen, maar die konden ons niet helpen. We moesten weer uit de rij. Toen we ergens aan het overleggen waren, kwam er een vrouw naar ons toe die achter ons in de rij had gestaan. Ze vertelde waar we heen moesten en betaalden zelfs onze tickets! (16 yuan) Het was een erg lief gebaar en ze was erg behulpzaam. Veel Chinezen zijn erg behulpzaam voor ons, en daar zijn we dankbaar voor. We hadden vanaf het vliegveld een lange reis voor de boeg. We hebben over de hele reis van het vliegveld naar ons hotel in Hong Kong 5.5 uur gedaan met reizen, lange wachtrijen voor de ticketmachines en het overgaan van de grens. 5.5 uur een 13/16 kilo zware tas op je rug hebben is niet niks vooral omdat de metro's best vol zijn en we niet konden zitten. De laatste paar meters naar het hotel waren echt met kiezen op elkaar. In de metro hebben we wel weer genoten van kinderen die een gesprek probeerde aan te knopen en Chinezen die je reuze interessant vinden. In 1 metro stond een oude meneer toch hard te bellen, de hele cabine stond naar hem te kijken. Bij de grensovergang stond er een bordje dat we onze rugtassen weer op een securitycheckband moesten leggen, dus wij zuchten want dat betekent dus zware rugtas af en zware rugtas op. Toen we zagen dat de band eraan kwam, zuchtte mama wel erg hard want een Chinees liep langs en zei snel tegen ons in de stroom van Chinesen: I'ts not nessecary, you can walk on. (Het is niet nodig, je kan doorlopen) en verdween weer in de stroom van mensen. En hij had gelijk, we liepen gewoon door net als de helft andere Chinezen ook deden, en er was niks aan de hand. Daardoor hebben we heel wat zweet en energie bespaard. De grens van Hongkong was erg strict, en de rijen waren lang. Gelukkig was er een speciaal foreigner(buitenlander) rij die veel korter was, dus voor ons telde die lange rijen even niet. Toen waren we eindelijk klaar met de metro en liepen we naar boven uit de metro en we zagen onze eerste blikken van Hong Kong. Bedrukkend heet, veel lichten en hele hoge flats. Hong Kong is heel anders dan China. Er zijn veel meer multiculturele mensen in de stad, dus je word niet meer aangekeken. Er zijn veel Amerikaanse restaurants en veel westerse kleding. We zijn toen snel naar ons hotel gelopen en zoals ik al vertelde de laatste meters waren niet meer met plezier. Maar toen we bij ons hotel aankwamen werden we overgoten met luxe! Een welverdiend cadeau. We hebben hiervoor alleen in hostels overnacht dus dit is dan opeens plezierige luxe. Onze zware rugtassen werden van onze ruggen getild en naar onze kamer gebracht. De staff sprak engels en hielp ons meteen. We slapen op de 22ste verdieping in een tweepersoonskamer. We kwamen daar aan, en ze hadden levensgrote spiegels, zachte bedden en wc-papier op een houdertje! Wat wel een domper is, is dat we uitzicht hebben op een enorme begraafplaats. Maar wij zeuren absoluut niet. We hebben snel onze spullen uitgepakt en onze natte kleren uitgehangen. Mama is gaan douchen is in bed gedoken, ik ben ook in bed gedoken en heb Mamma Mia op de tv gekeken. Rond 4 uur werden we weer wakker en hadden we ons weer gefatsoeneerd. We wilden vanavond naar de lichtshow kijken die er iedere avond aan de andere kant van de haven te zien is. We hebben eerst lekker gegeten in een restaurant, en warm eten deed ons goed. We liepen naar de haven, maar niet over de drukke straten met veel dubbeldekker bussen, maar over paden die een verdieping hoger zijn aangelegd. Over deze paden door alle hoge flats heb je de drukke wegen onder je. Het is een perfecte oplossing om alle mensen met bagage te transporteren naar het centrum. Eenmaal aangekomen bij de haven, hebben we een half uurtje staan wachten met een prachtige lichtgevend panorama van Hong Kong voor je. Een zacht zomerbriesje in je gezicht en de verse geur van de zee. Na dat half uurtje begon de lichtshow. Toen ervaarde we weer iets minder leuks, twee fotograven die foto's van mensen maken en verkopen(wat daat echt big buisness is) gingen met elkaar op de vuist. Een oud omaatje viel om, en wij maakten dat we weg kwamen. Een verkoper was echt boos en ging vol in gevecht, de andere fotografen haalden hun uit elkaar. Als het om geld gaat, dan zijn ze hard voor elkaar. Na de lichtshow zijn we snel naar het hotel gelopen en zijn we in de lobby gaan zitten waar we nu nog steeds zitten. Hier hebben we namelijk internet voor de komende drie dagen! Morgenochtend gaan we naar The Vine Church en als het mooi weer is s'middags naar Victoria Peak, een berg op het eiland die een super mooi uitzicht geeft( wij blijven maar naar uitzichten gaan haha) Nu gaan we heerlijk slapen in onze zachte bedjes. Stay Tuned!